door Floor Boekelman
Veel van ons zijn waarschijnlijk al druk bezig met het inpakken van de vakantietassen, of zelfs al onderweg. Nog niet zo heel lang geleden worstelden BMI’ers ook al met een tetris-uitdaging om nog net dat ene paar schoenen in de koffer te krijgen (of was alleen ik dat?). Weliswaar ging het hier niet om een vakantie maar een congres, maar het deed hier wel aan denken!
Van 12 tot 16 juni vond het jaarlijkse EAHIL congres plaats, dit keer in Trondheim, Noorwegen. De organisatie van EAHIL 2023 zei er niets mee te maken hebben, maar het weer was zo mooi dat zelfs de Noren zelf er verbaasd over waren. Iedere dag begon met een beleefd zonnetje dat de dag opwarmde tot zo’n 20 graden Celsius. Daarnaast eindigde iedere dag… nog steeds met datzelfde zonnetje, want donker werd het bijna niet! Voor iemand die nog niet eerder tijdens de zomer naar het noorden was gereisd, was dit een bizarre ervaring – maar natuurlijk zat de week volgepropt met nog veel meer ervaringen.
Vanaf woensdagochtend begon het ‘echte’ programma, en liep het universiteitsgebouw vol met deelnemers. Het thema van de bijeenkomst dit jaar werd direct duidelijk bij de eerste keynote – geen sprake van eerst voorzichtig de tenen in het water dippen.
In een videokeynote vertelde David R. Lankes ons over de verschrikkelijke dingen waar bibliotheken in de Verenigde Staten nu mee te maken hebben. De belangrijke boodschap was de waarschuwing dat we hier niet alleen naar moeten kijken als ‘ die gekke Amerikanen aan de andere kant van de oceaan’. Wat daar gebeurt, kan ook hier gebeuren. Hoe kunnen wij dit voorkomen? Het antwoord zit in een bekend citaat van David, waar het thema van dit jaar op gebaseerd was.
“To be a librarian is not to be neutral, or passive, or waiting for a question. It is to be a radical positive change agent within your community.”
Niet alleen tijdens de keynotes, maar ook tijdens de orale presentaties werd de balans gezocht tussen de veranderende wereld (kunstmatige intelligentie, duurzaamheid, extremisten…) en het feit dat er nergens zoveel burn-outs te zien zijn als binnen de bibliotheeksector. Hoe veranderen we mee, zonder dat onze eigen fysieke en mentale gezondheid hier aan ten onder gaat? Geen simpele opdracht, en zeker geen probleem met een “one size fits all”-oplossing. Tips voor een goed begin werden wel aangereikt: zeg soms gewoon nee, en bescherm je hoofdtaken. Raak niet verdwaald in alle ‘extra’ taken die jouw kant op komen. Als laatste werd gewaarschuwd voor ‘vocational awe‘. Er is geen directe vertaling naar het Nederlands, maar vocational awe binnen de bibliotheeksector heeft te maken met het idee dat een bibliotheek inherent goed is. Als bibliothecaris werk je daarom voor een hoger doel dan alleen jezelf. Dit kan interne motivatie geven, maar het kan ook te ver doorschieten. Het is belangrijk te onthouden dat ons werk ook gewoon een baan is – en dat het dus ook prima is om af en toe een tandje terug te draaien. Ook wij hebben onze rust nodig, en het is helemaal niet verkeerd om dat laatste mailtje tot maandag te laten wachten en je rust te pakken.
Door het volle programma in Trondheim was hier weinig tijd voor, maar toch was er ook ruimte voor ontspanning en netwerken. Woensdag werden we opgewacht in de grote Nidaros-kathedraal, met – jawel – een orgelconcert. De verwarring was merkbaar aanwezig toen een Noorse vrouw naar het instrument toe liep om ons een aantal oude Noorse liedjes te laten horen. Met het oneindige Noorder zonlicht dat door het glas in lood de grote hal in rood licht baadde, en de indrukwekkende echo van de pijpen, snap je wel waarom deze kathedraal als de grote trots van Trondheim wordt gezien.
En – voordat de mensen die er zelf niet bij konden zijn zich écht zorgen beginnen te maken – natuurlijk kwam vervolgens onze eigen Wichor Bramer tevoorschijn, schoenen achtergelaten bij zijn stoel, zodat hij voor de tweede keer Bach’s Toccata & Fugue in D mineur kon spelen.
Wie weet, wordt dit een nieuw EAHIL traditie? Ik ben zelf benieuwd naar het programma voor 2024, maar ik heb onderhand wel geleerd dat we het niet aan Wichor hoeven te vragen. Zelfs die woensdagmiddag nog, na een geslaagde workshop, zei hij: “Nee, nee, dit keer ben ik het niet. Ik weet wel wie het orgel gaat spelen, maar ik kijk dit keer van de zijlijn toe.”
Ook donderdag was een dag vol netwerken (en vooral ouderwets kletsen), met het traditionele conferentiediner. De zaal in het Scandic Nidelven hotel zat vol mensen die genoten van het eten en het verrassingsoptreden van “the peer review”, een academisch muzikaal duo. Natuurlijk was op deze avond ook Hans Ket ingeschakeld als herder om alle Nederlanders bij elkaar te krijgen voor een geslaagde groepsfoto op de trap (zie onderaan dit blog). Alleen Rikki Deurenberg ontbrak, dus de volgende editie zullen we toch een turflijstje mee moeten nemen voor de zekerheid.
Naast al deze sociale events, werden er natuurlijk ook allerlei workshops en presentaties gegeven. Een overload aan informatie, maar wat bleef ons bij?
Zelf heb ik een aantal tips gekregen over het geven van een goede training in systematisch zoeken voor onderzoekers. Het idee van een pre- en post-test werd geopperd, om te controleren of deelnemers ook echt nieuwe dingen hebben geleerd. Daarnaast was het duidelijk dat je als informatiespecialist hele goede voorbeelden moet geven, waaruit duidelijk wordt dat zoeken niet ‘zomaar’ even iets intypen is. Laat goed zien dat een onderzoeker best zelf aan de slag kan, maar dat wanneer het gaat over een belangrijk project, wij als informatiespecialisten toch echt betrokken moeten zijn bij de zoekstrategie!
Stevie van der Mierden was ook aanwezig in Trondheim, en werd geïnspireerd door een presentatie van Robin Ottjes van het UMCG. Zij zijn gestopt met het focussen op traditionele parameters zoals de H-index, om de impact van hun onderzoek te evalueren. In plaats daarvan kijken ze nu meer naar de verbanden waarin wordt samengewerkt met instellingen en hoe vaak er online over UMCG-publicaties wordt gesproken.
Winnie Schats was aanwezig bij een workshop die zich richtte op het samen met collega’s verder ontwikkelen van persoonlijke competenties. Er werd in groepjes gebrainstormd en overlegd over wat voor manieren men kon bedenken om te blijven leren. Hier kwamen heel veel ideeën uit voort, zowel compleet nieuwe als tips van andere organisaties. Ik zal niet teveel verklappen, maar er zaten sowieso ideeën tussen die we als BMI groep zullen verkennen!
Dit is maar een kleine samenvatting van wat er voor mij en anderen uitspatte – maar ik ben benieuwd. Voor degenen die ook aanwezig waren, wat heb jij geleerd? Is er iets dat je in de afgelopen weken al hebt toegepast?
En voor degenen die niet aanwezig waren – volgend jaar 2024 vind EAHIL gewoon weer plaats, dit keer in Riga, Letland! Als het nog niet duidelijk was uit dit verhaal, raad ik je zeker aan om hier naartoe te gaan. En wie weet, misschien krijgen we dan weer een orgel te horen….
Meer lezen?
Laatst geüpdatet: 21 juli 2023 door E.Krabbendam
EAHIL2023: een terugblik
door Floor Boekelman
Veel van ons zijn waarschijnlijk al druk bezig met het inpakken van de vakantietassen, of zelfs al onderweg. Nog niet zo heel lang geleden worstelden BMI’ers ook al met een tetris-uitdaging om nog net dat ene paar schoenen in de koffer te krijgen (of was alleen ik dat?). Weliswaar ging het hier niet om een vakantie maar een congres, maar het deed hier wel aan denken!
Van 12 tot 16 juni vond het jaarlijkse EAHIL congres plaats, dit keer in Trondheim, Noorwegen. De organisatie van EAHIL 2023 zei er niets mee te maken hebben, maar het weer was zo mooi dat zelfs de Noren zelf er verbaasd over waren. Iedere dag begon met een beleefd zonnetje dat de dag opwarmde tot zo’n 20 graden Celsius. Daarnaast eindigde iedere dag… nog steeds met datzelfde zonnetje, want donker werd het bijna niet! Voor iemand die nog niet eerder tijdens de zomer naar het noorden was gereisd, was dit een bizarre ervaring – maar natuurlijk zat de week volgepropt met nog veel meer ervaringen.
Vanaf woensdagochtend begon het ‘echte’ programma, en liep het universiteitsgebouw vol met deelnemers. Het thema van de bijeenkomst dit jaar werd direct duidelijk bij de eerste keynote – geen sprake van eerst voorzichtig de tenen in het water dippen.
In een videokeynote vertelde David R. Lankes ons over de verschrikkelijke dingen waar bibliotheken in de Verenigde Staten nu mee te maken hebben. De belangrijke boodschap was de waarschuwing dat we hier niet alleen naar moeten kijken als ‘ die gekke Amerikanen aan de andere kant van de oceaan’. Wat daar gebeurt, kan ook hier gebeuren. Hoe kunnen wij dit voorkomen? Het antwoord zit in een bekend citaat van David, waar het thema van dit jaar op gebaseerd was.
“To be a librarian is not to be neutral, or passive, or waiting for a question. It is to be a radical positive change agent within your community.”
Niet alleen tijdens de keynotes, maar ook tijdens de orale presentaties werd de balans gezocht tussen de veranderende wereld (kunstmatige intelligentie, duurzaamheid, extremisten…) en het feit dat er nergens zoveel burn-outs te zien zijn als binnen de bibliotheeksector. Hoe veranderen we mee, zonder dat onze eigen fysieke en mentale gezondheid hier aan ten onder gaat? Geen simpele opdracht, en zeker geen probleem met een “one size fits all”-oplossing. Tips voor een goed begin werden wel aangereikt: zeg soms gewoon nee, en bescherm je hoofdtaken. Raak niet verdwaald in alle ‘extra’ taken die jouw kant op komen. Als laatste werd gewaarschuwd voor ‘vocational awe‘. Er is geen directe vertaling naar het Nederlands, maar vocational awe binnen de bibliotheeksector heeft te maken met het idee dat een bibliotheek inherent goed is. Als bibliothecaris werk je daarom voor een hoger doel dan alleen jezelf. Dit kan interne motivatie geven, maar het kan ook te ver doorschieten. Het is belangrijk te onthouden dat ons werk ook gewoon een baan is – en dat het dus ook prima is om af en toe een tandje terug te draaien. Ook wij hebben onze rust nodig, en het is helemaal niet verkeerd om dat laatste mailtje tot maandag te laten wachten en je rust te pakken.
Door het volle programma in Trondheim was hier weinig tijd voor, maar toch was er ook ruimte voor ontspanning en netwerken. Woensdag werden we opgewacht in de grote Nidaros-kathedraal, met – jawel – een orgelconcert. De verwarring was merkbaar aanwezig toen een Noorse vrouw naar het instrument toe liep om ons een aantal oude Noorse liedjes te laten horen. Met het oneindige Noorder zonlicht dat door het glas in lood de grote hal in rood licht baadde, en de indrukwekkende echo van de pijpen, snap je wel waarom deze kathedraal als de grote trots van Trondheim wordt gezien.
En – voordat de mensen die er zelf niet bij konden zijn zich écht zorgen beginnen te maken – natuurlijk kwam vervolgens onze eigen Wichor Bramer tevoorschijn, schoenen achtergelaten bij zijn stoel, zodat hij voor de tweede keer Bach’s Toccata & Fugue in D mineur kon spelen.
Wie weet, wordt dit een nieuw EAHIL traditie? Ik ben zelf benieuwd naar het programma voor 2024, maar ik heb onderhand wel geleerd dat we het niet aan Wichor hoeven te vragen. Zelfs die woensdagmiddag nog, na een geslaagde workshop, zei hij: “Nee, nee, dit keer ben ik het niet. Ik weet wel wie het orgel gaat spelen, maar ik kijk dit keer van de zijlijn toe.”
Ook donderdag was een dag vol netwerken (en vooral ouderwets kletsen), met het traditionele conferentiediner. De zaal in het Scandic Nidelven hotel zat vol mensen die genoten van het eten en het verrassingsoptreden van “the peer review”, een academisch muzikaal duo. Natuurlijk was op deze avond ook Hans Ket ingeschakeld als herder om alle Nederlanders bij elkaar te krijgen voor een geslaagde groepsfoto op de trap (zie onderaan dit blog). Alleen Rikki Deurenberg ontbrak, dus de volgende editie zullen we toch een turflijstje mee moeten nemen voor de zekerheid.
Naast al deze sociale events, werden er natuurlijk ook allerlei workshops en presentaties gegeven. Een overload aan informatie, maar wat bleef ons bij?
Zelf heb ik een aantal tips gekregen over het geven van een goede training in systematisch zoeken voor onderzoekers. Het idee van een pre- en post-test werd geopperd, om te controleren of deelnemers ook echt nieuwe dingen hebben geleerd. Daarnaast was het duidelijk dat je als informatiespecialist hele goede voorbeelden moet geven, waaruit duidelijk wordt dat zoeken niet ‘zomaar’ even iets intypen is. Laat goed zien dat een onderzoeker best zelf aan de slag kan, maar dat wanneer het gaat over een belangrijk project, wij als informatiespecialisten toch echt betrokken moeten zijn bij de zoekstrategie!
Stevie van der Mierden was ook aanwezig in Trondheim, en werd geïnspireerd door een presentatie van Robin Ottjes van het UMCG. Zij zijn gestopt met het focussen op traditionele parameters zoals de H-index, om de impact van hun onderzoek te evalueren. In plaats daarvan kijken ze nu meer naar de verbanden waarin wordt samengewerkt met instellingen en hoe vaak er online over UMCG-publicaties wordt gesproken.
Winnie Schats was aanwezig bij een workshop die zich richtte op het samen met collega’s verder ontwikkelen van persoonlijke competenties. Er werd in groepjes gebrainstormd en overlegd over wat voor manieren men kon bedenken om te blijven leren. Hier kwamen heel veel ideeën uit voort, zowel compleet nieuwe als tips van andere organisaties. Ik zal niet teveel verklappen, maar er zaten sowieso ideeën tussen die we als BMI groep zullen verkennen!
Dit is maar een kleine samenvatting van wat er voor mij en anderen uitspatte – maar ik ben benieuwd. Voor degenen die ook aanwezig waren, wat heb jij geleerd? Is er iets dat je in de afgelopen weken al hebt toegepast?
En voor degenen die niet aanwezig waren – volgend jaar 2024 vind EAHIL gewoon weer plaats, dit keer in Riga, Letland! Als het nog niet duidelijk was uit dit verhaal, raad ik je zeker aan om hier naartoe te gaan. En wie weet, misschien krijgen we dan weer een orgel te horen….
Meer lezen?
Categorie: Nieuws
BMI nieuws